USA Zuid-West 2015: Dag 21 Panguitch

Gisteravond had ik de download aangezet voor de vierde aflevering van Expeditie Robinson. Ik kan deze serie niet missen op vakantie natuurlijk, het leukste Nederlandse tv-programma (vind ik :)). Daardoor sliep ik wel pas om 01.00 uur, veel te laat natuurlijk, maar ik moest het gewoon kijken ;). Rond een uur of half tien waren we dan eindelijk klaar om naar onze volgende bestemming te gaan. Na het mooie Bryce gisteren was het tijd voor Zion National Park. Vanuit Panguitch doe je er ongeveer een uur over om in Zion te komen. Alleen had ik van de week gelezen dat er een gigantisch rotsblok op de weg was gevallen op de Mt. Carmel scenic byway. Met deze weg kom je in het oosten het park binnen. Zo'n rotsblok is natuurlijk niet zomaar even weggehaald, dus helaas moest deze weg afgesloten worden. Hierdoor hebben we om heel het park heen moeten rijden om het via de zuidingang te bereiken. Een uur extra rijden! Helaas, maar belangrijker is dat er toevallig geen auto op de weg reed toen het rotsblok viel en er geen gewonden zijn gevallen.

Wat helaas nog meer niet echt mee zat vandaag is dat het zaterdag was en in het weekend worden de parken veel drukker bezocht. Daarnaast waren alle nationale parken in Amerika vandaag gratis toegankelijk, dus we vreesden al voor ernstige drukte. En dat was het ook wel, want heel de parking bij het Visitor Center bleek vol te staan en we moesten dus een plekje zoeken in het ervoor gelegen plaatsje Springdale. Vanuit Springdale rijden er dan pendelbussen naar het park toe. Ook in het park zelf zaten we nog in het seizoen dat je niet zelf met de auto er doorheen mocht, maar ook weer met een pendelbus moest. Dit was echter allemaal prima geregeld, zodat we nergens langer dan 5 minuten op een bus hebben moeten wachten. En onderweg krijg je ook nog eens leuke informatie over het park.

We hebben lang getwijfeld of we de Angels Landing Trail zouden gaan lopen (scary, check internet en youtube maar), maar dit is een zeer lange en zware trail, waarvan het ons vandaag met de drukte niet echt de perfecte omstandigheden leek om te gaan doen. Daarnaast vind ik het bij deze trail wel echt belangrijk om goede wandelschoenen te hebben, en die hebben we allebei nog steeds niet. Maar gelukkig zijn er in dit park genoeg andere leuke dingen te doen en we hebben toen besloten om de The Narrows trail te gaan doen. Je moet dan bij de laatste bushalte uitstappen aan het einde van het park. Om deze wandeling te doen moet je eerst de Riverside Walk doen, die ongeveer 20 minuten duurt en waarbij je langs de Virgin rivier loopt. Deze wandeling is nog niet heel spectaculair, maar zodra je bij het einde van deze trail komt stopt het pad en kun je verder de canyon in door het water. Supertof dus! Maar wel uitkijken geblazen, want je ziet maar moeilijk waar je je voeten onder water moet neerzetten. En er liggen een hoop stenen onder water. Deze wandeling kun je zo ver mogelijk doen als je wilt, maar je moet altijd hetzelfde pad weer terug. Ik geloof dat je zo'n vier uur lang heen en vier uur lang terug kan lopen. Wij zijn op zo'n anderhalf uur blijven steken. Het begin van de trail is erg druk, maar hoe verder je de canyon inloopt, hoe minder mensen er nog overblijven. Erg bijzonder om deze wandeling te doen. Het is een soort Antelope Canyon in het groot.

Met natte schoenen en broeken net tot onder onze middel zijn we weer terug naar de bushalte gelopen. In de bus hoorden we toen dat zojuist de Mt. Carmel scenic byway weer was geopend! De weg die we dus vanmorgen moesten missen en die bekend staat een van de mooiste autoroutes ever te zijn! Het was inmiddels al kwart over 6 en eigenlijk was het gewoon tijd om te gaan eten en naar het hotel te rijden, maar dit konden we niet missen. En absoluut geen spijt van gehad, want het was prachtig. Op de terugweg werden we nog verrast door wat bighorn sheeps, die we in Yellowstone niet hadden kunnen ontdekken. Die hebben we dus ook nog even kunnen zien! Vervolgens was het echt wel tijd om te gaan eten en ik had door zijn bekendheid Oscar's Cafe in Springdale uitgezocht. In de bus vanochtend hoorden we er ook al meerdere mensen over praten. Eenmaal bij Oscar's te zijn aangekomen zaten er veel mensen buiten te wachten op een plaatsje. We hebben uiteindelijk maar een kwartiertje hoeven wachten omdat we niet per se een plekje buiten hoefden te hebben. Er stonden weer heel veel burgers op het menu, maar ze hadden hier ook mexicaanse gerechten. We zijn toch maar weer voor een burger gegaan, aangezien we nog steeds als testpanel bezig zijn waar ze nou echt de lekkerste hebben ;). Walter ging voor de Murder Burger en ik koos de Blue Bacon Burger. Het was weer heerlijk.

Op naar ons volgende hotel, weer voor 1 nachtje, en aangezien het nog een uurtje naar ons hotel in St. George rijden was, kon ik die tijd nuttig besteden met dit blog. In het donker zie je toch niks buiten. Morgen gaan we naaaaaaaaaaaaaaaar............ LAS VEGAS!!!

Weer: 30 graden en 's ochtends bewolkt, 's middags zonnig.
Afstand gereden: 188 mile (303 km).