USA Zuid-West 2015: Dag 3 San Francisco

Vanmorgen konden we lekker rustig aan doen, we hadden immers pas om half 11 een Segway Tour gepland staan. Toch waren we weer rond 07.00 uur wakker. Alle tijd om nog even een Skype gesprekje te voeren met vader en moeder, het was in Nederland natuurlijk al half 5 in de middag. Goed om eventjes wat van het thuisfront te horen.

De dag begon dus met een heuse Segway Tour. We hebben allebei nog nooit op een Segway gestaan en waren dan ook erg benieuwd hoe dat aan zou voelen. (Mam, voor een plaatje van een segway zie onder, dan zie je ook wat het is). Als ik je iets wat ontzettend veel plezier oplevert aan zou raden in San Francisco, dan komt op nummer 1 het rijden van een Segway door het Golden Gate Park! Wat een geweldige tour! We kregen eerst een training hoe je een segway moest berijden, en één van de instructeurs maakte van deze introductie al een onvergetelijke ervaring, door er allerlei 'jokes' doorheen te gooien. Kenny was onze instructeur en hij heeft ons twee uur lang door het gigantisch grote Golden Gate park geleid. Door middel van een radiootje konden we ook achteraan horen wat hij allemaal over het park te zeggen had. De kwaliteit hiervan was echter niet denderend en veel dingen hebben we dan ook niet meegekregen, daarvoor was je ook veel te druk met het 'spelen' met je segway. Dit was veel te leuk! P.s. ik ga thuis sparen voor een segway.

Kenny gaf ons nog een goeie tip door in het de Young Museum naar het observation deck op de 9e verdieping te gaan. Zo gezegd, zo gedaan, want dit was inderdaad een mooi uitzicht met glazen wanden helemaal tot aan de grond. Het was trouwens heerlijk om in dit koele gebouw te vertoeven, want buiten was de temperatuur inmiddels opgelopen tot zo'n 33 graden. Sinds gisteren verkeren wij hier in een hittegolf, wat vrij uitzonderlijk is voor San Francisco. We zijn dus al flinke aantal dollars kwijt om met dure flessen water ons vochttekort continu aan te vullen. Maar goed, we gingen de hitte weer in, want we hadden nog enkele dingen op het programma staan.

We hebben de bus weer genomen naar Alamo Square, waar de beroemde Painted Ladies te vinden zijn. Deze huizen zijn onder andere bekend uit de Amerikaanse komedieserie Full House. Ik vind ze prachtig, maar zoals Walter reeds bij Lombard Street opmerkte, was zijn mening bij deze bezienswaardigheid wederom: "Ik snap niet wat hier nou zo bijzonder aan is". Gelukkig was er een heerlijk grasveld op Alamo Square en daar hebben we op het heetst van de dag heerlijk ruim een uur in de koelte onder de schaduw van de bomen vertoefd. En eventjes in slaap gevallen uiteraard. Vervolgens keek ik voor de grap nog even of er een WiFi punt in de buurt was en jahoor, #SFWiFi kwam tevoorschijn in mijn beeldscherm. Ben je dus ergens buiten op een random plek dan heb je een grote kans dat je dit netwerk kan gebruiken en zodoende dus bijna de hele dag door WiFi hebt. En de verbinding is meestal nog snel ook! Kunnen ze bij de NS nog heel veel van leren.

Vanaf de Painted Ladies hebben we de bus genomen naar Twin Peaks. Je hoeft dan alleen nog een stijl wandelpad te nemen om daadwerkelijk bovenop één van de twee heuvels te komen. De ene heuvel is nét iets hoger dan de andere. Maar wat een gigantisch mooi uitzicht heb je hiervandaan zeg! Als je bovenop de heuvel staat dan kun je helemaal rondom kijken, echt prachtig. Wederom een dikke aanrader!

Om de dag af te sluiten gingen we bij de alom bekende Cheesecake Factory eten. Dit restaurant zit op de 7e verdieping van het Macy's warenhuis op Union Sqaure. We wilden per se buiten zitten voor het mooie uitzicht op de hoge gebouwen en op Union Square en moesten daarom bijna 45 minuten wachten voordat we aan tafel konden! Onze rammelende magen werden na het beklimmen van Twin Peaks en opnieuw de hitte weer ernstig op de proef gesteld. Maar... toen mochten we aan tafel! Meteen gratis water en brood en een ober die zich werkelijk voor elk dingetje excuseert. Zo gaat dat blijkbaar in Amerika. "Shall I refill your glass"?, "Sorry I kept you waiting" en "Your order is almost ready, I will bring it to you very soon". Toch moet ik zeggen dat ik deze manier van bedienen een stuk prettiger vind dan een half uur lang genegeerd worden in (okee, niet alle) Europese restaurants. De keus is hier echt gigantisch, niet normaal. Als toetje konden we natuurlijk niet anders dan Cheesecake nemen! Ze hebben zo'n variant of 40. Ik ben voor de Marshmallow cheesecake gegaan en Walter voor de White chocolate caramel macadamia's cheesecake. Ik had nog nooit eerder cheesecake op en had ergens wel een idee dat het vrij machtig zou zijn, maar na een paar happen genomen te hebben werd me al snel door de ober aangeboden of ik de rest van de cheesecake in een box mee wilde nemen. Ja graag! Dit gaat me niet lukken! Het restant van mijn cheesecake zit nu nog netjes in de box in het Cheesecake Factory tasje te wachten, maar ik heb helaas geen lepel om het op te eten, en ook nog steeds geen trek. First world problems!

Tijd om te stoppen! Morgen gaan we de huurauto ophalen waarmee we de rest van onze vakantie gaan toeren. Benieuwd wat nou uiteindelijk 'onze' auto wordt. Even kijken hoe het vertrek morgen zal gaan, aangezien ik net vernomen heb dat het jaarlijkse Apple event hier een straat vandaan plaats zal vinden.

Weer: 33 graden en zonnig.