USA Zuid-West 2015: Dag 26 Furnace Creek

Donderdag 1 oktober, wakker worden in een van de heetste plaatsen op aarde, Death Valley. Gelukkig hebben we natuurlijk airco op de kamer, anders is het hier niet uit te houden. En nog beter: ik voel de pijn in m'n rug wat minder worden! Dat belooft veel goeds. Geen idee of de diclofenac helpt of dat het toch iets is wat vanzelf over gaat. Ik ben het nu ook wel goed zat na twee dagen kreupel lopen ;). Hopelijk zet dit door.

Vandaag redelijk op tijd op pad, want de langste reisdag van de vakantie stond op het programma. Van Death Valley zouden we de weg gaan afleggen naar Oakhurst, maar uiteraard wel via de Tioga Pass in Yosemite National Park, de mooiste en hoogst gelegen bergpas in Amerika. In de ochtend gingen we eerst nog rond half 10 naar de Sand Dunes in Death Valley. Dit zijn een stelletje grote zandduinen bij elkaar en ligt vlakbij Stovepipe Wells, vandaar dat het handiger was om die vandaag mee te nemen nu we er toch langsrijden. Aan het begin van deze duinen staat een duidelijk waarschuwingsbord met Extreme Heat Danger. Het wordt niet aangeraden om deze duinen te bezoeken na 10 uur in de ochtend. Wij waren er om half 10 en het was ook al bloedheet! Geen heel gemakkelijke bezienswaardigheid, want om echt een beetje tussen de duinen te staan moet je door het zware mulle zand. We moesten nog een heel eind rijden dus we zijn niet al te ver gegaan. We hebben de duinen van een mooi afstandje kunnen zien. Er staat hier echt nul wind, dus je snapt wel waarom het hier bloed verziekend heet kan worden.

Na de zandduinen zijn we dan echt op weg gegaan, de reis vandaag zou zo'n 7,5 uur zijn. Je doet er eerst een uur of twee over om Death Valley uit te rijden, maar wat vond ik dit een prachtige route. Je hebt prachtige vergezichten. Je rijdt dan weer kronkelend door de bergen en het andere moment berijdt je weer een lange rechte weg door de vallei. Zeer afwisselend voor een dode vallei. De lange rechte wegen zijn trouwens niet echt recht, het lijkt net een soort achtbaan. Je gaat op en neer, op en neer en op en neer. Met af en toe een 'dip', waarbij je binnen enkele meters een paar meter omlaag gaat om dan over dezelfde afstand weer omhoog te gaan. De G-krachten komen je tegemoet.

Maar dan ineens, niet ver voor de uitgang van Death Valley, loopt er een groepje woestijn coyotes over de weg! Vreselijk ons best gedaan om die beesten in Yellowstone te vinden, en dan staan ze ineens voor je neus! Supergaaf om mee te maken. Walter uit zijn enthousiasme nooit zo, maar ik was als een kind zo enthousiast. Nu achteraf gezien blijkt dat deze beesten helemaal niet zo zeldzaam zijn om hier te zien, maar alsnog vonden wij het heel bijzonder. Wat de woestijn coyote onderscheidt van de gewone is dat deze soort veel kleiner is. Kleiner = minder water nodig = efficiënter in een droge omgeving. Even later werden we nog een keer verrast, nu door superlaag overvliegende straaljagers. Ik denk dat ze zo'n 200 meter boven ons vlogen, meer zal het niet geweest zijn. Wat een machtig geluid, zelfs met de ramen dicht. Twee uur later heb ik er een vast kunnen leggen op beeld, al vlogen deze wat verder weg.

Onderweg hadden we eigenlijk prima weer, maar steeds in de verte boven de bergen zagen we donkere wolken. Maar we kwamen maar niet dichterbij, dus dat zat goed, dachten we! Toen we de Tioga Pass Road opreden zagen we met de minuut de temperatuur zakken. Binnen een half uur zaten we van 15 graden op 5 graden. En het zakte maar verder, totdat het begon te regenen. We zeiden voor de gein tegen elkaar, we zullen zo toch niet in een sneeuwbui terecht komen? We weten dat het fris kan zijn op de Tioga Pass aangezien deze op zijn hoogste punt op 3000 meter ligt, maar zo vroeg in de herfst? En we kwamen net uit Death Valley waar het 40 graden was, het zal toch niet... En jawel! 5 minuutjes later ging de regen over in sneeuw en reden we ineens in een steeds witter wordend landschap. Aan de ene kant heel leuk om mee te maken, maar ik had zo gehoopt dat we met het rijden van de Tioga Pass mooi weer zouden hebben, aangezien je dan zulke mooie vergezichten hebt. Bij de ingang van Yosemite op 3000 meter zijn we even gestopt en een foto gaan maken bij het entree bord. We waren nog geen 10 minuten uitgestapt en we hadden het steenkoud, onze vingers waren bevroren, wat een omschakeling! Het slechte weer was gelukkig niet van lange duur, want naarmate je de pas verder rijdt daal je geleidelijk. Jammer dat het bewolkt bleef, want zo konden we alsnog niet genieten van de anders zo mooie uitzichten.

Bij Tuolumne Grove zijn we een wandeling gaan maken het bos in, hier staan namelijk de zogeheten Giant Sequioas. Dit zijn gigantische bomen die meer dan 3000 jaar oud kunnen worden en 75 meter hoog. Dit hadden we allebei nog nooit gezien, dus we namen het oude asfaltwandelpad naar beneden met een hoogteverschil van 200 meter (waarbij je je alweer bedenkt hoe leuk de terugtocht zal zijn). Preciesnu is Mariposa Grove gesloten door werkzaamheden. Dit is erg jammer, want in dit bos staan nog veel meer en veel grotere sequioas, zoals de Grizzly Giant. We moesten het dus met 4 sequioas in Tuolumne Grove doen. Wat een joekels van een bomen zeg!

Vervolgens zijn we door Yosemite Valley gereden en daarna via de zeer bochtige lange weg weer het park uit. We zijn onderweg nog bij een paar uitzichtpunten gestopt, met nog steeds veel bewolking. Morgen zouden we nieuwe foto's kunnen nemen, want dan zijn we nog een dagje in Yosemite en de weersvooruitzichten zijn goed. Wel leuk om twee verschillende foto's van Tunnel View te hebben dalijk, een van de meest gefotografeerde panorama's ter wereld. Ondanks de lange reis vandaag waren we redelijk bijtijds in het hotel rond 20 uur. We slapen in de Comfort Inn voor twee nachten en bij dit hotel zit ook weer een zwembad en een hot tub, al was deze laatste niet heel groot. Er was echter niemand aanwezig, dus we hadden de hot tub voor onszelf, heerlijk na zo'n dagje! Morgen meer Yosemite, al zijn we niet van plan te gaan wandelen, dus we zullen voornamelijk van de uitzichten gaan genieten.

Weer: Alle temperaturen tussen 0 en 40 graden en regen, zon, sneeuw, bewolking en mist.

Afstand gereden: 317 mile (510 km).