USA Zuid-West 2015

dinsdag 6 oktober 2015

Dag 29 San Francisco - Amsterdam

Helaas, de vakantie is voorbij! Vandaag stond alles in het teken van de terugreis. Om 13.50 u zou onze vlucht naar Amsterdam gaan, dus we konden in ieder geval lekker uitslapen en hoefden niet midden in de nacht op. Gisteravond hebben we al online ingecheckt en er stond toen dat de vlucht reeds een half uur tot drie kwartier vertraging had. We zijn toen even gaan zoeken en het blijkt dat het erg mistig was in Amsterdam en andere grote delen van Nederland waardoor het toestel wat wij hadden in Amsterdam al vertraging had opgelopen naar San Francisco toe. Met de gratis shuttlebus van het hotel waren we binnen 10 minuten op het vliegveld. Daar hebben we de koffers laten wegen bij zo'n koffer-seal persoon, zodat we niet bij het inleveren van de bagage gekke toeren hoefden uit te halen mochten onze koffers te zwaar zijn! Maar beide koffers kwamen net onder de 21 kilo uit, we hadden dus nog 4 kilo in totaal meer mee kunnen nemen ;). Het wegen van de koffers was gratis, maar we hadden nog een paar dollars over en gaven hem twee dollar voor de moeite. Kost minder dan wanneer je moet bijbetalen ;).

Toen we het vliegveld opkwamen stond er inmiddels geen vertraging meer op de borden, maar bij de gate stond wel weer een vertraging van 55 minuten! Dus we hebben even wat langer moeten wachten om in te stappen. Uiteindelijk was het toen toch zover, we moesten toch het vliegtuig eens in. Zo'n 400 man gaan er in zo'n Boeing 747-400. Wat een groot toestel. In tegenstelling tot de heenweg hadden we nu wel een plekje aan het raam, maar uiteindelijk heb je daar niet zoveel aan bij een nachtvlucht. Het terugvlucht was een stuk fijner dan de heenweg, we hebben geen turbulentie gehad, heerlijk. Voor je gemoedstoestand is dat echt heel veel relaxter en zeker voor Walter, die behoorlijke vliegangst heeft. Om 09.45 landden we op Schiphol. We werden opgehaald, zijn meteen naar huis gegaan en ons bed ingekropen. Het was toen 12 uur 's middags, maar om nog de hele dag op te blijven zonder dat we in het vliegtuig geslapen hadden ging ons niet lukken. Wakker geworden, onze kat opgehaald, gegeten en toen weer naar bed gegaan! En om half 4 's nachts weer klaarwakker :(. Maar goed, het ritme komt er vanzelf wel weer in!

Ik ga deze blog nu afsluiten, dit was het voor deze vakantie. Ik vond het erg leuk om bij te houden, er gaat natuurlijk wel wat tijd inzitten, maar het is uiteindelijk ook erg leuk om zelf terug te lezen. Je vergeet soms zo snel wat je allemaal gedaan hebt en zeker de details vergeet je snel. Zo hebben we zelf ook iets om terug te lezen! Ik hoop dat degenen die deze blog bij hebben gehouden een beetje van onze vakantie mee hebben kunnen genieten! En bedankt voor het lezen! Rest me alleen nog wat foto's neer te zetten van de GoPro, die ik nu ook allemaal voor het eerst zie!

Zion - The Narrows

Canyonlands - Mesa Arch

Canyonlands

Grand Canyon

Grant Teton Nation Park - Inspiration Point

Valley of Fire State Park

Grant Teton Nation Park - Inspiration Point

Death Valley - Dante's View

Page - Horseshoe Bend

Grand Teton

Death Valley - Badwater Basin

Horseshoe Bend

Death Valley - Badwater Basin

Death Valley - Zabriskie Point

Horseshoe Bend

Death Valley - Sand Dunes

Yellowstone

Yosemite

Yosemite - Tuolumne Grove

Yellowstone

Yosemite

Yellowstone

Yosemite

Bryce Canyon

Yellowstone

Dag 28 Oakhurst - San Francisco

Onze allerlaatste vakantie dag. Ergens komt er natuurlijk een keer een eind aan. Gelukkig hebben we deze laatste dag nog om eventjes te genieten en uit te rusten. We zijn vanmorgen namelijk voordat we zijn gaan reizen lekker een paar uur bij het zwembad gaan liggen. De vooruitzichten waren hier goed, met 26 graden en zon, iets beter dan de 23 graden en half bewolkt in San Francisco. Dus zijn we eerst de ochtend en middag in Oakhurst gebleven en rond een uur of half vier zijn we de reis naar San Francisco begonnen. Nog een ritje van 3,5 uur. De weg begon mooi, maar steeds verder kom je in steeds stedelijker gebied en het wordt dan ook steeds drukker, ook al was het op een zaterdagavond. Uiteindelijk moesten we nog een mega lange brug over om San Francisco in te komen, hier betaal je 5 dollar tol voor. De brug lijkt net op het water te drijven.

Eenmaal bij het hotel aangekomen ging het allemaal niet zo snel. Er was net een bus Aziaten voor ons uitgestapt die allemaal apart moesten inchecken. Uiteindelijk hebben we zo'n 20 minuten moeten wachten (valt dus nog mee), maar het was wel heel koud in San Francisco en ook in de lobby dus het wachten was niet prettig. We hadden gewoon zin om gedoucht in ons bedje te liggen en lekker te gaan slapen. Maar niet voordat we de auto terug gebracht hadden naar de inleverplaats op het vliegveld. Het leek ons handiger om de auto 's avonds in te leveren, dan hoeven we morgenochtend niet zo vroeg op te staan (want hij moest om 09.00 uur ingeleverd zijn). Bij de Carl's Jr. hebben we voor de laatste keer een Amerikaanse hamburger op en nadat we de auto weer vol getankt hadden waren we bij de inleverplaats van Alamo. Het was inmiddels bijna 22.00 uur. Dit kostte toch allemaal nog net even wat meer tijd dan we hadden gehoopt. Toen zijn we met een gratis trein van de parkeergarage naar de terminal gegaan waarvandaan een gratis shuttle vertrok naar ons hotel Red Roof Inn en tevens naar Double Tree by Hilton. Er stapte nog een crew van Air Canada bij ons in de shuttle, we verwachtten al dat die iets luxer zouden slapen dan wij en inderdaad, zij stapten bij Double Tree uit.

Aangekomen in onze hotelkamer hebben we nog meer dan een uur alle papieren weggegooid die we niet meer nodig hadden en onze koffers gerestyled. Hopelijk bleven beide koffers onder de 23 kilo, maar dat zullen we morgen pas zeker weten. Geen foto's onderaan deze pagina, we hebben geen foto's genomen vandaag! Morgen het allerlaatste verslag van de terugreis!

Weer: 26 graden en zonnig
Afstand gereden: 217 mile (349 km)
Totale afstand gereden: 5095 mile (8200 km)!

vrijdag 2 oktober 2015

Dag 27 Yosemite

Vandaag is wel de aller sloomste ochtend van de vakantie. Ik denk dat we hierna toe zijn aan vakantie, haha. We hadden vanochtend weer een continental breakfast van het hotel. Inmiddels kennen we de toast met jam, zelfgemaakte wafels, cornflakes en waterige eieren wel en snakken naar een verse witte boterham met Old Amsterdam of Prima Donna ;). Maar goed, we krijgen het maar, dus er zal toch ontbeten moeten worden.

Pas rond half 11 waren we zover om Yosemite in te gaan. In dit park zijn gigantisch veel wandelingen en je zou hier zomaar een week kunnen zitten en dan nog heb je alles niet gedaan. Wij vinden het zo aan het einde van de vakantie wel welletjes en hebben daarom rustig aan gedaan vandaag. Ik had ook nog een klein beetje last van mijn rug, maar dit is nu echt bijna weg, en Walter was gewoon heel moe, dus geen zware wandelingen vandaag. We zijn eerst naar de Valley Overview gereden (waar je vanuit Oakhurst ook al gewoon een uur en een kwartier mee bezig bent) en naar de Tunnel View. Deze viewpoints hadden we gisteren ook al gezien met bewolking, maar nu wilden we ze even goed kunnen zien. Het weer was prima hiervoor, want het was volledig zonnig. Erg mooi dus! Het was vandaag erg druk in het park. Misschien komt het omdat het park vandaag precies 125 jaar bestond (volgens mij bestaat het al wat langer, maar goed), maar ik zie zelf geen reden waarom je dan een park zou gaan bezoeken. Maar het was dus gewoon erg druk. Erg irritant, want je rijdt bijna alleen maar op lange kronkelige wegen waar je elkaar niet in mag halen. Als er dus 1 slakkie voor je zit, zit je daar voor de komende 50 mijl achter, tenzij ze zo aardig voor je zijn om bij een turnout even opzij te gaan.

We zijn even door Yosemite Valley gereden en wilden het Visitor Center bezoeken, maar het stond vol met auto's en we zijn toen al snel doorgereden. Om de upper en lower Yosemite Falls op te zoeken na een lange wandeling heeft in de herfst ook geen zin want dan staan ze bijna of al helemaal droog. We zijn dus vervroegd begonnen aan onze rit naar Glacier Point, een uitzichtpunt vanwaar je de Half Dome erg goed kan zien en vanwaar je een schitterend uitzicht rondom hebt. Ook deze weg moet je eerst weer een half op rijden voordat je Glacier Point bereikt. Maar dit is wel een van de mooiste uitzichten die we hebben gehad. Sla deze niet over in Yosemite park!

Na Glacier Point vonden we het mooi geweest en zijn we de terugtocht in gaan zetten naar Oakhurst. Daar hebben we gegeten bij de South Gate Brewing Company, een restaurant met zijn eigen bierbrouwerij(tje). Nu was het natuurlijk wel verleidelijk om hier een eigen gebrouwen biertje te bestellen, maar de prijzen hiervan waren niet mis (zoals al het alcohol wat we zijn tegengekomen in Amerika), dus we hebben maar een cola'tje besteld. We hebben allebei een bbq hamburger besteld met union rings. Anders aan deze burger was dat iets erop gebakken was in bier, maar ik weet niet precies wat. Af en toe proefde je bier, heel apart, maar gelukkig was het niet overheersend en was het uiteindelijk een heerlijke hamburger. Wat ik in Amerika ook een aantal keer besteld heb zijn sweet potato fries in plaats van french fries. Deze hebben een beetje een zoete smaak (duh), maar ze zijn erg lekker! Zeker eens proberen! Rond 18u waren we terug in het hotel, ik denk zo'n beetje de vroegste keer ooit. We hebben weer uitgebreid gebruik gemaakt van de hot tub, die we weer voor ons alleen ter beschikking hadden. Morgen is het de allerlaatste vakantiedag, we gaan dan nog even lekker relaxen bij het zwembad voordat we onze reis terug naar het beginpunt San Francisco in gaan zetten.

Weer: 26 graden en zonnig
Afstand gereden:

Yosemite Valley

Yosemite - Tunnel View

Yosemite - Glacier Point

Squirrels, ik blijf ze leuk vinden

Yosemite - Glacier Point

Dag 26 Furnace Creek - Oakhurst

Donderdag 1 oktober, wakker worden in een van de heetste plaatsen op aarde, Death Valley. Gelukkig hebben we natuurlijk airco op de kamer, anders is het hier niet uit te houden. En nog beter: ik voel de pijn in m'n rug wat minder worden! Dat belooft veel goeds. Geen idee of de diclofenac helpt of dat het toch iets is wat vanzelf over gaat. Ik ben het nu ook wel goed zat na twee dagen kreupel lopen ;). Hopelijk zet dit door.

Vandaag redelijk op tijd op pad, want de langste reisdag van de vakantie stond op het programma. Van Death Valley zouden we de weg gaan afleggen naar Oakhurst, maar uiteraard wel via de Tioga Pass in Yosemite National Park, de mooiste en hoogst gelegen bergpas in Amerika. In de ochtend gingen we eerst nog rond half 10 naar de Sand Dunes in Death Valley. Dit zijn een stelletje grote zandduinen bij elkaar en ligt vlakbij Stovepipe Wells, vandaar dat het handiger was om die vandaag mee te nemen nu we er toch langsrijden. Aan het begin van deze duinen staat een duidelijk waarschuwingsbord met Extreme Heat Danger. Het wordt niet aangeraden om deze duinen te bezoeken na 10 uur in de ochtend. Wij waren er om half 10 en het was ook al bloedheet! Geen heel gemakkelijke bezienswaardigheid, want om echt een beetje tussen de duinen te staan moet je door het zware mulle zand. We moesten nog een heel eind rijden dus we zijn niet al te ver gegaan. We hebben de duinen van een mooi afstandje kunnen zien. Er staat hier echt nul wind, dus je snapt wel waarom het hier bloed verziekend heet kan worden.

Na de zandduinen zijn we dan echt op weg gegaan, de reis vandaag zou zo'n 7,5 uur zijn. Je doet er eerst een uur of twee over om Death Valley uit te rijden, maar wat vond ik dit een prachtige route. Je hebt prachtige vergezichten. Je rijdt dan weer kronkelend door de bergen en het andere moment berijdt je weer een lange rechte weg door de vallei. Zeer afwisselend voor een dode vallei. De lange rechte wegen zijn trouwens niet echt recht, het lijkt net een soort achtbaan. Je gaat op en neer, op en neer en op en neer. Met af en toe een 'dip', waarbij je binnen enkele meters een paar meter omlaag gaat om dan over dezelfde afstand weer omhoog te gaan. De G-krachten komen je tegemoet.

Maar dan ineens, niet ver voor de uitgang van Death Valley, loopt er een groepje woestijn coyotes over de weg! Vreselijk ons best gedaan om die beesten in Yellowstone te vinden, en dan staan ze ineens voor je neus! Supergaaf om mee te maken. Walter uit zijn enthousiasme nooit zo, maar ik was als een kind zo enthousiast. Nu achteraf gezien blijkt dat deze beesten helemaal niet zo zeldzaam zijn om hier te zien, maar alsnog vonden wij het heel bijzonder. Wat de woestijn coyote onderscheidt van de gewone is dat deze soort veel kleiner is. Kleiner = minder water nodig = efficiënter in een droge omgeving. Even later werden we nog een keer verrast, nu door superlaag overvliegende straaljagers. Ik denk dat ze zo'n 200 meter boven ons vlogen, meer zal het niet geweest zijn. Wat een machtig geluid, zelfs met de ramen dicht. Twee uur later heb ik er een vast kunnen leggen op beeld, al vlogen deze wat verder weg.

Onderweg hadden we eigenlijk prima weer, maar steeds in de verte boven de bergen zagen we donkere wolken. Maar we kwamen maar niet dichterbij, dus dat zat goed, dachten we! Toen we de Tioga Pass Road opreden zagen we met de minuut de temperatuur zakken. Binnen een half uur zaten we van 15 graden op 5 graden. En het zakte maar verder, totdat het begon te regenen. We zeiden voor de gein tegen elkaar, we zullen zo toch niet in een sneeuwbui terecht komen? We weten dat het fris kan zijn op de Tioga Pass aangezien deze op zijn hoogste punt op 3000 meter ligt, maar zo vroeg in de herfst? En we kwamen net uit Death Valley waar het 40 graden was, het zal toch niet... En jawel! 5 minuutjes later ging de regen over in sneeuw en reden we ineens in een steeds witter wordend landschap. Aan de ene kant heel leuk om mee te maken, maar ik had zo gehoopt dat we met het rijden van de Tioga Pass mooi weer zouden hebben, aangezien je dan zulke mooie vergezichten hebt. Bij de ingang van Yosemite op 3000 meter zijn we even gestopt en een foto gaan maken bij het entree bord. We waren nog geen 10 minuten uitgestapt en we hadden het steenkoud, onze vingers waren bevroren, wat een omschakeling! Het slechte weer was gelukkig niet van lange duur, want naarmate je de pas verder rijdt daal je geleidelijk. Jammer dat het bewolkt bleef, want zo konden we alsnog niet genieten van de anders zo mooie uitzichten.

Bij Tuolumne Grove zijn we een wandeling gaan maken het bos in, hier staan namelijk de zogeheten Giant Sequioas. Dit zijn gigantische bomen die meer dan 3000 jaar oud kunnen worden en 75 meter hoog. Dit hadden we allebei nog nooit gezien, dus we namen het oude asfaltwandelpad naar beneden met een hoogteverschil van 200 meter (waarbij je je alweer bedenkt hoe leuk de terugtocht zal zijn). Preciesnu is Mariposa Grove gesloten door werkzaamheden. Dit is erg jammer, want in dit bos staan nog veel meer en veel grotere sequioas, zoals de Grizzly Giant. We moesten het dus met 4 sequioas in Tuolumne Grove doen. Wat een joekels van een bomen zeg!

Vervolgens zijn we door Yosemite Valley gereden en daarna via de zeer bochtige lange weg weer het park uit. We zijn onderweg nog bij een paar uitzichtpunten gestopt, met nog steeds veel bewolking. Morgen zouden we nieuwe foto's kunnen nemen, want dan zijn we nog een dagje in Yosemite en de weersvooruitzichten zijn goed. Wel leuk om twee verschillende foto's van Tunnel View te hebben dalijk, een van de meest gefotografeerde panorama's ter wereld. Ondanks de lange reis vandaag waren we redelijk bijtijds in het hotel rond 20 uur. We slapen in de Comfort Inn voor twee nachten en bij dit hotel zit ook weer een zwembad en een hot tub, al was deze laatste niet heel groot. Er was echter niemand aanwezig, dus we hadden de hot tub voor onszelf, heerlijk na zo'n dagje! Morgen meer Yosemite, al zijn we niet van plan te gaan wandelen, dus we zullen voornamelijk van de uitzichten gaan genieten.

Weer: Alle temperaturen tussen 0 en 40 graden en regen, zon, sneeuw, bewolking en mist.

Afstand gereden: 317 mile (510 km).